Bismillâhirrahmânirrahim

Oğuz’un Bozok Kolunun, Bayat Boyu’nda;

“Korkut Ata denilen bir er ortaya çıkmış.

Oğuz Boyunun bilicisi, akıllısıymış.”

Ne söylese çıkarmış Korkut Dede âlimmiş,

Allah ilham edermiş, Dede Korkut söylermiş.

“Ne iş olsa Korkut Ata’ya danışmayınca,

Yapmazlarmış O, buyurmayınca.

Her ne ki, buyurursa kabul ederlermiş,

Sözünü tutarak tamam ederlermiş1.”

Yol gösterir Oğuz’a öğütle Korkut Ata.

Onun öğütlerinde görülmez asla hata.

“Olunca Âhir Zaman,

Han çıkacak Kayı’dan.

Kıyâmet’e kadar bu,

Değişmeyecek sonu...”

Allah Allah demezsen hiçbir işin düzelmez.

Vermezse Ganî Allah, kişi de zenginleşmez.

Ezelden yazılmazsa, kullara kaza gelmez;

Eceli yetmeyince tek canlı bile ölmez.

“Ölen adam dirilmez, çıkan can geri gelmez;”

Kul bunalıp kalmazsa, Hızır ona yetişmez.

Kişi toplasa, yığsa; dağ kadar malı olsa

Yiyeceği bellidir, nasibi ne kadarsa...

Gürleyerek, taşarak denize aksa sular,

Denizi dolduramaz, belli etmez deryalar.

Allah’ın sevmediği kötü huy, kibirlilik

Gönlünü yüce tutan erde olmaz ikilik.

Sana oğulluk etmez, beslesen eloğlunu;

Büyür bırakıp gider, bulur kendi yolunu.

Külden tepe yapılmaz, güveyi oğul olmaz.

Eşekbaşına gem vursan, değişip katır olmaz.

Hizmetçi don değişse yine de hatun olmaz.

Lapa lapa kar yağsa, zerresi yaza kalmaz.

Çiçekli yeşil çimen sararır, solar güze.

Eskiyen pamuklardan bez olsa çıkmaz yüze.

İt derisi post olmaz, eski düşman dost olmaz.

“Kara koç atına kıymazsan yol alınmaz.

Kara çelik öz kılıç çalmasa hasım dönmez,”

Er malına kıymazsa, adı bile söylenmez.

Kız anadan görmezse, öğüt alıp bilemez.

Er babadan görmezse, sofra çekip yedirmez.

Devletli oğul olsa, ocağının korudur.”

Oğul devletli olsa, babanın onurudur.

“Oğul neylesin, baba ölüp malı kalmasa.”

Ona maldan fayda yok, başta devlet olmasa!

Devletsizin şerrinden Allah saklasın bizi,

Başımızdan almasın Han’ım hey Han’ım sizi.

“Sert yürürken cins ata, namert yiğit binemez.”

Dostlara can adanır, düşmana sır verilmez.

Namert yiğit, cins ata binmese daha iyi.

Keskin kılıcı düşmana çalmasa daha iyi.

Çomak kılıçtan iyi, çalabilen yiğide.

Harap olup yıkılsın, misafirsiz evler de...

Baba adını yaşatmayan hoyrat oğul olmasın,

Doğmuşsa anasından tez ölsün, yaşamasın!

Ocağını tüttüren oğul olsun devletli.

Yalan söz bu dünyadan çıkıp gitsin temelli!..

“Gerçeklerin üç otuz, on yaşını doldursun[1].”

Hakk sana ömür versin, devlet devamlı olsun.

Yayılan geyik bilir otlakların yerini.

Yaban eşeği anlar çimenin kıymetini.

Yollar eğri olsa da doğru gider develer.

Yedi dere kokusunu ayırt eder tilkiler.

Analar bilir kervanın gece gittiğini,

Bindiği atlar anlar erin yiğitliğini.

Katır bilir ağır yüklerin zahmetini,

Ozanlar sezer erin cimrisini, cömerdini.

Gafil başın ağrısını beyinleri bilir.

Hekim bilmez ağrıyı, sızıyı çeken bilir.

Kolca kopuz[2] olmazsa ozan beyleri gezmez.

Kolca kopuzunu çalanlar, Hanları üzmez.

Çalıp söyleyenler ozan olsun karşınızda,

Azıp[3] gelen kazâyı kaldırsın Rabbı’mız da.

Eğer övmek gerekse ALLAH güzel doğrusu,

Sonra Muhammet güzel, peygamberler ulusu.

Sıddık güzel can dostu, sağ yanında namazda

Otuzuncu cüz başı Amme güzel Kur’ân’ da.

Hecesince okunsa Yasin güzel sonra da,

Kâfire kılıç çalan Aliyül Mürtezâ da.

Hasan ile Hüseyin peygamber torunları,

İkisi birden güzel Ali’ nin oğulları.

Yazılıp gökten indi Hakk ilmi güzel Kur’ân,

Onu dizdi, biçti güzel Affanoğlu Osman.

Çukur yerde yapılmış Mekke güzel Hakk evi,

Sağ varsa, esen gelse imanlı hacı iyi.

Hesap gününde Cuma güzel, cumada hutbe;

Hutbeye kulak verip dinler ise ümmet de...

O müezzin minarede ezan okuyunca,

Helâlli güzel yanda diz basıp oturunca.

Şakağından ağarsa saçları, güzel baba.

Boy, cemaat, oymak, aşîret, gardaş ve oba...

Yola girince güzeldir kara erkek deve,

Sevgili kardeş güzel yanında girse eve.

Yüksek yaylalar güzel, güzel çadır obası...

Hiç birine benzemez Âlemlerin Tanrısı,

Hepsinden daha güzel ALLAH’ın dost olması.

Allah size dost olup, Han’ım yardım eylesin;

Oğuz’un Boyları’na O, medet eriştirsin.”